این نوع افزودنی های بتن در سه نسل تولید گشته اند . نسل اول با نام روان کننده بتن نامگذاری شده است و بر پایه لیگنوسولفونات می باشد. این گروه اغلب برای بتن ریزی در شرایط نرمال با نسبت آب به سیمان ۰/۴۵ مناسب می باشد. نسل دوم بر پایه نفتالین سولفات تولید می‌شود و با نام فوق روان کننده بتن لقب گرفته است ، فوق روان کننده بتن برای نسبت آب به سیمان ۰/۴ تا ۰/۴۵ به کار می رود. گروه آخر ابر روان کننده بتن که نسل آخر از این نوع افزودنی ها هستند بر پایه کربوکسیلات تولید می گردد و ویژگی منحصر بفرد آنها حصول روانی بالا بتن با مقدار مصرف بسیار پایین این گروه از افزودنی ها می باشد. ابر روان کننده های بتن مناسب برای تولید بتن های خودمتراکم و یا بتن های اکسپوز می باشند و نسبت آب به سیمان برای این گروه کمتر از ۰/۴ است.

واتراستاپ ها در انواع مختلفی تولید می شوند که بسته به نوع درز مورد نظر می بایست یکی از انواع واتر استاپ تخت (درز اجرایی) ، واتراستاپ حفره دار (درز انبساطی) ، واتراستاپ کف خواب تخت و واتراستاپ کف خواب حفره دار انتخاب گردد . عرض واتراستاپ نیز نکته مهمی در انتخاب این محصول می باشد که مستقیما وابسته به ضخامت بتن ریزی در مقطع مورد نظر است. هرچه ابعاد واتراستاپ بزرگتر باشد ، واتراستاپ تحمل فشار آب بالاتری‌ را خواهد داشت.
نمودار هوموگرام استاندارد EM 1110-2-2102 ارتش آمریکا مرجع انتخاب ابعاد واتراستاپ می باشد.

ترک های بتن معمولا به دو دسته تقسیم می شوند ، دسته اول ترک های موئین و سطحی هستند که با استفاده از ترمیم کننده پایه سیمانی ( پودر ساختمانی چند منظوره ) ترمیم می شوند. به دلیل وجود مواد آببند کننده در این محصول از نفوذ آب به بتن پس از ترمیم جلوگیری می شود. استفاده از این نوع ترمیم کننده بسیار آسان می باشد و با ترکیب پودر به همراه آب ، ملاتی پرکاربرد جهت ترمیم و آببندی بتن محیا می گردد.
دسته دوم ترک های عمیقی هستند که عمق این ترک ها گاها تا چند سانتیمتر می باشد ، برای ترمیم اینگونه ترک های عمقی می بایست از ترمیم کننده اپوکسی استفاده نمود تا علاوه بر پر نمودن کامل ترک ، افزایش مقاومت های فشاری ، کششی و خمشی برای سازه تامین گردد.